Küçük kızın ablası

4 kız kardeşin en küçüklerinin ilk çocuğuyum ben.Dünyaya gözlerimi açtığımda herkes başımdaymış öyle anlatır annemler.El bebek gül bebek büyütmüşler beni.Mızmız uyku nedir bilmeyen bir çocukmuşum.6 seneyi burunlarından getirmişim.Çalışan anne çalışan baba dinlemeyip sabahlara kadar başımda tutmuşum hepsini.  

Annemde babamda çalışıyormuş.Teyzem bakıyormuş.Öğlenleride annem emzirmeye geliyormuş.Sürekli teyzemle olduğum için ona anne diyormuşum.Annemi görünce ona meme diyormuşum :)Annem bu işe çok bozulup ağlıyormuş.

2 çocuğu var teyzemin.Biri 4 diğeri 6 yaşında o zamanlar.Hülya ve Yusuf kardeşler. Hep benimle oynarlarmış.Oyuncak bebekle oynama yaşlarında bana bakarlarmış beni oynatırlarmış.Canım teyzem sabah akşam 3 çocuğun peşinde koştururmuş.Hakkını ömür boyu ödeyemem ben onun.

Birlikte büyüdüğüm insanlar.o kadar değerliki benim için onlar.Canımdan bir parçalar.Kuzen değiller benim için.Kardeşler.Kaç kardeşsiniz diye sorsalar gönül rahatlığıyla 4 kardeşiz derim ben.

Abla olmak zordur bunu kardeşim olunca anladım.Ama karşımda kusursuz bir örnek abla modeli var benim.Hep yanımdaydı.Ankadayım şimdi belki çoook uzakta kilometrelerce uzakta.Ama hep yanımda hissederim onu ben.Canım mı sıkıldı tek bir telefonla hepsini alır o.Huzur verir.Ya da en kötü olduğum zamanlarda hissedermiş gibi arar napıyosun tosba diye :) Aynı şeyleri aynı anda hisseder,yaşar sonra kendi halimize güleriz biz.O kadar güçlü o kadar sağlam bir bağımız varki bizim tek bir sözcükten anlarız neler hissettiğimizi.Yan yana geldik mi kahkahalar diz boyu olur.Ona buna güleriz nedensizcee.Sadece yan yana olmanın verdiği mutlulukla belkide. Bazen o kadar özlüyorum ki onu.Burnumda tütüyor derler ya hani daha da ötesi. Yanımda olsa sarılsam bütün sıkıntılarım geçecekmiş gibi gelir.Ki geçerde zaten.Şu anda yanımda olması için neler vermezdim.

Canımsın sen benim canımdan ötesin.Her şeyin ama her şeyin en en en güzeline layıksın sen.Seni çoook seviyorum.Tosbanın ablasıı <3<3

Canlar.

Küçücük bir karar değiştirir ya hayatı,bambaşka bir yerden bambaşka bir konumdan başlarsınız hayata . Ne kaldığınız yerdir başlanılan yer ne vardığınız. Her şey , herkes değişir. Mutluluğun,sevincin farklılaşır.Ufacık bir yolculuk olur sevindiğiniz şey ya da özlenilen birinin araması. Çok küçük şeylerdir bunlar fakat doğduğu büyüdüğü yerden çok uzak bir şehirde kalmış bir insan için hayata tutunma,bağlanma sebebidir bunlar.
Özlenen bir denizdir kimi zaman.Huzur verirmiş insana sesi,kokusu. O eşsiz,güçlü duruşu dahada güçlü kılarmış beni. Ona sığınırmışım.Bütün acılarımı ona anlatır kurtulurmuşum hepsinden. Şimdi içimde birikiyor hepsi.Kocaman oluyorlar. Kurtulmak için tatilleri beklemek kalıyor.

Koşarak uzaklaşıyorum bu şehirden fırsat bulduğumda. Her seferinde dönmeyecekmiş gibi terk ediyorum içimde bu şehri.Adımımı atınca doğduğu şehre huzur doluyor içim. İşte diyorum işte ben buraya aitim.
Şehir, deniz  herkes bir tarafa ailemi özlüyorum ben.Onlarla kahkahalar atmayı doyasıya eğlenmeyi,gülmeyi...Değerli olduğumu hissettiren o insanları özlüyorum.
Teyzeannem. Teyze anne yarısı derler ya hep oda tam öyledir işte. Hatta ondan ötedir.Öyle bir sarılır,koklayarak öper ya seni anlarsın işte değerlisindir onun için.Üçüncü çocuğumyumdur ben onun.Elinde büyütmüştür beni.Az mı temizlemiştir altımı.Az mı pışpışlamıştır ayağında.Zor bir çocuk olan benim az mı kahrımı çekmiştir bugüne kadar :)Candır işte bu yüzden o.Gaflarını dile getirip onu kızdırmak en büyük zevkimdir.Bilirim kızar ama kzınca daha bir tatlı olur benim melek yüzlümm :)

Teyzoşum. Ondan korkarak büyüdüm ben.Hep bir kemik kırma muhabbeti döner dururdu.Ama büyünce anlıyorum ki melekmiş o canmış canımmış benim.:)Ona benziyorum gitgide.Aynı Emine oldun diyorlar evet diyorum evet oldum. Her şeyim ona çekmiş bütün huylarım,hastalıklarım:) Bir tek bezkolikliğin,temizlik delisi oluşunu almamışım.Korkuyorum oda benzeyecek diye.Hep yanımda olmalı o benim.Hep mutlu olmalı bir de.Yüzü hep gülmeli.Kimse üzememeli onu.Bir de bezi bırakmalı artık elinden :)

Ablası olmalı herkesin sırtını yaslayabileceği.Mutsuzken,acı çekerken,çok huzurluyken ya da çok mutluyken farketmiyor onu yanında görmek istiyorsun her zaman.Sesini duymak yetiyor huzur bulamaya.'Seni seviyorum küçük kardeşim' diyor ya içi ısınıyor insanın.Seni canından gören biri var diyorsun kendi kendine.Seninde canından gördüğün biri.Minicik bir çocukken iki kardeşiyle oynuyormuş o ikisine de bakıyormuş.Ayırmadan birini diğerinden.Ablaymış çünkü o daha 6 yaşında iki kardeşi olan kocaman bir ablaymış.kocaman bir yüreği varmış bugüne bile bozulmadan taşıdığı.Öyle içten güler ki o yüzünü güzelleştiren gamzeleri daha bir güzeleşir.  

Gizem ablam. Sürtüşür tartışırız tatlı tatlı biz onunla. Deli gibi severiz ama birbirimizi. Onlarla büyüdüm onlar büyüttü beni.Nasıl sevmezsin.Didim yolcusu benim ablam. Mutlu olmayı o kadar derinden hakedenlerden ki o.Artık o güzel yüzü hep gülmeli.Huzur aşk mutluluktan başka bir şey olmamalı hayatında onun.Hakettiği hayat bu çünkü.Kahkahalarımız hep daim olmalı onunla.Yıllar sonra Aşure mi? Ne aşuresi?Kim yaptı aşureyi? diyip deli gibi gülmeliyiz birlikte.Hep dinler o beni akıl verir bana.Genellikle aşk konusunda :)İşime gelmeyince hep kelin ilacı olsa kendi başına sürerdi derim ama o hep haklıdır söylediklerinde.Sever beni bilirim.Üzülmemi kırılmamı onun yaptığı hataları yapmamı istemez asla. Seviyorum onu çokk.. 

Bu insanlar olmalı hayatımda her zaman.Hiç bırakmamalılar beni.Özlüyorum onları.Çok özlüyorum..